هر کجای جهان که باشم بر من خواهند تاخت
قرن هاست که چنین است
از روزگار استبداد خدایان
تا روزگاران جهل ناخدایان
همچون کوه استوار
بر فراز دشتهای پست
نه نوازش باد سستم خواهد کرد و نه نفرین باران
حقارت افق در نگاهم
فرزند زمین
مادر رودهای خروشان
خشم در مشت و آتش در جانم
فوران من نزدیک است
