تگرگ

اشعار و سخنان بزرگان

تگرگ

اشعار و سخنان بزرگان

تگرگ

با سلام خدمت بازدیدکنندگان عزیز
تو این وبلاگ اشعار بزرگان شعر و ادبیات فارسی همراه با سخنان بزرگان ایران و جهان رو گردآوری کردم و گهگاهی هم دلنوشته های خودم رو قرار میدم و امیدوارم مورد پسند شما قرار بگیره

طبقه بندی موضوعی
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر

روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

 

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

 

صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

 

آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

 

دارم امید عاطفتی از جانب دوست

 

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

 

آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست

 

دل سراپرده محبت اوست

 

خم زلف تو دام کفر و دین است

 

ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

 

منم که گوشه میخانه خانقاه من است

 

روزگاریست که سودای بتان دین من است

 

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است

 

به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

 

روضه خلد برین خلوت درویشان است

 

صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

 

به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

 

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

 

در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

 

کنون که بر کف گل جام باده صاف است

 

صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

 

حال دل با تو گفتنم هوس است

 

اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

 

المنة لله که در میکده باز است

 

باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

 

بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

 

بیا که قصر امل سخت سست بنیادست

 

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

 

برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

 

رواق منظر چشم من آشیانه توست

 

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

 

خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

 

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

 

زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست

 

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

 

به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

 

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست

 

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست

 

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

 

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

 

خیال روی تو در هر طریق همره ماست

 

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

 

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

 

روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

 

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

 

ساقیا آمدن عید مبارک بادت

 

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

 

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

 

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت

 

گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

 

می‌دمد صبح و کله بست سحاب

 

ساقی به نور باده برافروز جام ما

 

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما

 

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

 

دام تزویر مکن چون دگران قرآن را

 

ساقیا برخیز و درده جام را

 

صوفی بیا که آینه صافیست جام را

 

به ملازمان سلطان که رساند این دعا را

 

دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را

 

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

 

صلاح کار کجا و من خراب کجا

 

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

 

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

 

ای دل ز زمانه رسم احسان مطلب

 

چون آب به جویباروچون باد به دشت

 

در هر دشتی که لاله زاری بوده است

 

شیخ و فاحشه

 

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

 

در کارگه کوزه گری بودم دوش

 

یک عمر به کودکی به استاد شدیم

 

افسوس که نامه جوانی طی شد

 

این قافله عمر عجـب میگذرد

 

روزگار غریبی است نازنین

 

سنگ و آینه

 

هر کجای جهان که باشم بر من خواهند تاخت

 

یلدا

 

باغبان

 

میهمانی آینه

 

یاد و آینه

 
ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم